Sorumluyuz Suçluyuz
Yekta Güngör Özden
Bir kez daha değinmek yararlı olacaktır. “Cemaat” sözcüğü vakıflardan sonra
toplumsal bir yapı olarak neredeyse ayrı bir parti, ayrı bir devlet gibi
kullanılır oldu. İktidara, daha doğrusu günümüz Başbakanı’na
minnettar-borçlu olmamak için ya da olası sakıncalı olayların nedeni
sayılmamak için ülkesine dönmekten kaçınan Fethullah Gülen’in düşük emekli
aylığı, kişisel ya da aile varlığı ile kotarılması olanaksız akçalı gücü,
neden ABD’de oturduğu, CIA ilişkisinin bulunup bulunmadığı, Türkiye’mizde
okul gereksinimi çokken, yaşam koşulları yetersiz yüzbinlerce insan varken
yabancı ülkelerde okullar açtığı sorgulanmıyor. Körü körüne tapınma biçimli
bağlılık dinsel yakınlıkla açıklanıyor. Tertemiz inanç, çıkarların, siyasal
amaçların aracı kılınarak sömürülüyor.
Suçlar artıyor. Yargı organları bunalmış durumda. Hiçbir yere bağlı
olmayacak yargının kutsalı, hukuk ve vicdan iken yandaşlık tartışmaları ile
yakınmalar sayılmayacak kadar çoğaldı. Cezaevleri dolup taşıyor. Avrupa
Ünsan Hakları Mahkemesi’nde dosyası en fazla olan ülke Türkiye. Bunu
önleyecek yeni ara kurullar ve kimi koşullar getiriliyor. Bu da bir koşul ve
sınır.
Bir kentimizde 2500 kadın korumaya alınıyor. 2006’da 663, 2007’de 1011,
2008’de 806, 2009’un ilk altı ayında 950 kadın öldürüldüğü yazıldı. Günümüze
ulaşan son yedi ayda 226 kadın öldürülmüş, 478 kadın tecavüze, 722 kadın
tacize uğramış. Toplum, siyasal ilgililerin geçiştirici sözleriyle
yetiniyor, etkin bir tepki, ilgilileri ivedi önlem almaya çağıran güçlü bir
ses yok.webgunlugu.org
Genel bir kanıksama, suskunluk, umursamazlık toplumun ilgisizliği, aileden
ve eğitimden başlayan yetersizlikleri ortaya koymaktadır. Çağın insanı olma
ölçüsüne vurulunca hepimizin bir boşluğu, ağır sorumluluğu ve genel
tembelliği saptanmaktadır. Elini taşın altına koymaktan kaçınmak akıllık ve
beceri sayılıyor. Özveri, saygı, sevgi, güven, özen, duyarlık yadırganıyor.
Dostluk, arkadaşlık yerine yandaşlık geçerli oldu. Ülişkiler insani olmaktan
çok siyasi olmaya dönüştü.
Kötü gidiş
İktidar gücünü arkasına almayan demokratik kitle örgütleri etkin ve güçlü
değil. Siyasal partilerin halka inmeleri, muhalefetin ses getirmesi özlenen
düzeye ulaşamadı. Üniversiteler suskun. Üktidara yanaşanlarla paralıların
örgütlerinin sayısı, kendilerine uyacaklarını sandıkları az olsa da medya
desteğiyle söz sahibi oluyorlar. Kimi sendikalar iktidarın kuyruğuna
takılmış gidiyor. Bağımsız olanlar değişik düzenlemelerle güç yitiriyor.
Gençlik sindiriliyor.
Yandaşlık, yargıdaki boyutlarını artırdı. Kolluk güçleri orantısız güç
kullanmayı sürdürüyor. Üktidar bir polis ordusu kurma görünümünde adımlar
atıyor. ABD Ankara Büyükelçisi Francis J.Ricciardone Washington’da yaptığı
konuşmada Anayasa değişikliği için “Türkiye, kendisi için yeni bir Anayasa
yazıyor. Eskisini yinelemekten öte, yeni bir sayfa açıyor. Bana göre çok iyi
olacağına eminim” demiş. Nasıl malum olmuş bilinmez. Dış dayatmaları mı,
beklentileri mi anlatıyor, göreceğiz. Suriye’yi de söylese ya.
Tüm olumsuzluklardan hepimiz sorumluyuz. Sonuçlar bağlamında hepimiz
suçluyuz. Gericilerin, tutucuların dayanışmalarına bakınca ilericilerin,
aydınların utanması gerekir. Onlar birbirlerini her zaman, her koşulda
tutarken aydın sanılan kesimdeki tartışmalar, kavgalar, çekememezlikler,
engellemeler, karalama ve kötülemeler sınır tanımıyor. Seçimler ve mitingler
dışında birliktelik, danışma, dayanışma, katılım görülmüyor. Laikliğin
değerini bilemedik. Avrupa 300 yılda, 300 milyon ölü vererek laikliği
kazandı. Biz Büyük ATATÜRK’ün bu örnek armağanını koruyamıyoruz. Hukuk
tanımayan YÖK’e üniversitelere, iktidarın tutumuna bakmak yeter. Bedel
ödemeden kazanılan değerler korunamıyor. Yaşama sevincinin yitirilmesi,
yaygınlaşan umutsuzluk, düşülen bıkkınlık ve yılgınlık bir araya gelmesini
başaramayan aydınların karanlığıdır. Kendimizi aklayabiliyor muyuz? İçimiz
rahat mı?