Yağmur
İşte yağmur yağmış
Ve her yer deniz olmuş
Ne çok endişelenmişiz yaşama ve sevgiye dair
Oysa bizi çoktan öldürmüş kaygılar
Ne çok insan varmış hayatımızda boşuna yer kaplayan
Ne çok saat duvarlarda asılı ve iletişim aracı
Hiçbir işe yaramayan
Hep kendimize amaçlar uydurmuşuz
Hayat yolculuğunda ne çok yük edinmişiz
Şemsiye, haplar ve hepsi değişik gösteren pusulalar
Mevsimlere isimler verdiğimiz için değişimleri fark edememişiz
Kapımızın önündeki yavru kediyi
Ve içimizdeki kederi
Öyle çok koşmuşuz ki yetişememişiz duranlara
Ölümsüz şeylere
Yalnız kendi beklentilerimizi karşılayarak
Eksiltmişiz her gün dünyadan bir şeyleri
Kendimizi ayrı tutmuşuz ve aşkımızı
Bu yüzden bir yerimiz olmamış
Bu yüzden sahip olmak her şeyin yerini almış
Kendini sakatlayan birinin koltuk değneklerini sevmesi gibi.
Yan yana yürümeyi öğrenememişiz yağmurda
Sevmişiz birbirimizi geçmeyi
İşte habersizce
Yağmur yağmış
Ve her yer deniz olmuş
Artık alnını alnıma dayayabilirsin
Ve dinleyebiliriz birbirimizi
Anlıyorsun değil mi.
Tunay
Ana Sayfaya Gitmek İçin Tıklayın