Toplasan Da Her Biri Ayrı Bir Hüzün
Rutinler bir kırılmayagörsün
Akşam hüzün gibi çöker
Kendini buluverirsin önceleri
Bıraktığın o yerde
Tanıdıkların tekrar yabancı
Olanlar her neyse
Duvardan gelip geçen araba farları.
Özenerek yarattığın giysin
Nasıl korkarsa çıplaklığından
Sen de öyle yabancısın kendine
Ayrı tellerden çalan iki sarhoşun
Muhabbeti gibi hoş ve sabaha anlamsız.
En büyük korkunu sandın ki anlamsızlığa
Gömersen ki en büyük korkunun anlamsızlığın
Ta kendisi olduğunu unutabilirsin.
İşte böyle üştün tuzağa
Hüzün ve akşam beraber çöktüğünde
Toplasan da her biri ayrı bir hüzün
Anla ki ayıldın ve bin parçaya bölündün.
Tunay
Ana Sayfaya Gitmek İçin Tıklayın